Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nati natōrum

  • 1 natus

    [st1]1 [-] natus (arch. gnatus), a, um: part. passé de nascor. - [abcl][b]a - né, issu de, qui a reçu le jour de. - [abcl]b - âgé de. - [abcl]c - fait pour, né pour, destiné à, disposé naturellement pour. - [abcl]d - venu de, provenant de. - [abcl]e - qui a telle ou telle conformation, fait, constitué.[/b]    - natus de pellice, Ov.: né d'une concubine.    - nati ex bestiis, Cic.: les petits des animaux.    - amplissimâ familiâ natus, Caes.: issu d'une famille très illustre.    - nemo natus, Plaut.: personne, pas une âme.    - post homines natos, Cic.: depuis qu'il y a des hommes.    - natus ex se, Tac.: fils de ses oeuvres.    - natus viginti annos, Cic.: âgé de vingt ans.    - natus quinquaginta annos, Cic.: âgé d'environ cinquante ans.    - natus + dat. ou ad + acc.: né pour, fait pour.    - patriae natus: né pour la patrie.    - natus imperio (ad imperium): né pour le commandement, né pour commander.    - natus ad agendum, Cic.: né pour l'action.    - natus ferundis (= ferendis) miseriis, Ter.: né pour souffrir.    - natae in perjura linguae, Ov.: langues faites pour le parjure.    - eo natus ut..., Sall.: prédestiné à...    - sibi nata voluptas, Luc.: plaisir égoïste.    - profectio nata ab... Caes.: départ occasionné par...    - inde natum... Plin.: de là est venu que...    - sermo natus super cenam, Suet.: conversation survenue à table.    - o fortunam natam me consule Romam! Juv.: ô Rome, que tu fus heureuse sous mon consulat!    - ager bene natus, Varr.: terrain de bonne qualité, terrain fertile.    - ita natus est locus, Liv.: telle est la nature des lieux.    - pro re nata, Cic. (e re nata, Ter.): vu les circonstances. [st1]2 [-] natus (arch. gnatus), i, m.: fils; petits des animaux.    - et nati natorum, Virg.: et les fils de nos enfants. [st1]3 [-] nātŭs, ūs, m. → natu
    * * *
    [st1]1 [-] natus (arch. gnatus), a, um: part. passé de nascor. - [abcl][b]a - né, issu de, qui a reçu le jour de. - [abcl]b - âgé de. - [abcl]c - fait pour, né pour, destiné à, disposé naturellement pour. - [abcl]d - venu de, provenant de. - [abcl]e - qui a telle ou telle conformation, fait, constitué.[/b]    - natus de pellice, Ov.: né d'une concubine.    - nati ex bestiis, Cic.: les petits des animaux.    - amplissimâ familiâ natus, Caes.: issu d'une famille très illustre.    - nemo natus, Plaut.: personne, pas une âme.    - post homines natos, Cic.: depuis qu'il y a des hommes.    - natus ex se, Tac.: fils de ses oeuvres.    - natus viginti annos, Cic.: âgé de vingt ans.    - natus quinquaginta annos, Cic.: âgé d'environ cinquante ans.    - natus + dat. ou ad + acc.: né pour, fait pour.    - patriae natus: né pour la patrie.    - natus imperio (ad imperium): né pour le commandement, né pour commander.    - natus ad agendum, Cic.: né pour l'action.    - natus ferundis (= ferendis) miseriis, Ter.: né pour souffrir.    - natae in perjura linguae, Ov.: langues faites pour le parjure.    - eo natus ut..., Sall.: prédestiné à...    - sibi nata voluptas, Luc.: plaisir égoïste.    - profectio nata ab... Caes.: départ occasionné par...    - inde natum... Plin.: de là est venu que...    - sermo natus super cenam, Suet.: conversation survenue à table.    - o fortunam natam me consule Romam! Juv.: ô Rome, que tu fus heureuse sous mon consulat!    - ager bene natus, Varr.: terrain de bonne qualité, terrain fertile.    - ita natus est locus, Liv.: telle est la nature des lieux.    - pro re nata, Cic. (e re nata, Ter.): vu les circonstances. [st1]2 [-] natus (arch. gnatus), i, m.: fils; petits des animaux.    - et nati natorum, Virg.: et les fils de nos enfants. [st1]3 [-] nātŭs, ūs, m. → natu
    * * *
        Natus, nati, Substantiuum, pro filio. Virgil. Un filz.
    \
        Et nati natorum et qui nascentur ab illis. Virgil. Les enfants des enfants.

    Dictionarium latinogallicum > natus

  • 2 natus

    I nātus, a, um [ nascor ]
    1) рождённый, родившийся, происходящий (aliquo или ex aliquo Ter, C, Nep etc.; ex или ab aliquā re Pl etc.)
    post homines natos (post hominum genus natum) погов. C — с тех пор, как появились люди
    n. nemo in aedibus Plни живой души в доме
    aliquem natum non putare Sen, Pt — ни во что не ставить (презирать) кого-л.
    n. ex ipsā morā погов. Pl =воплощённая медлительность
    famam non ita, ut nata est, ferre Pl — разносить весть не в первоначальном её виде, т. е. искажать её
    2) прирождённый, врождённый, природный, коренной
    sermo, qui est n. nobis Cнаш родной язык
    3) предназначенный, самой природой приспособленный, рождённый ( alicui rei или ad aliquid)
    n. imperio (dat.) C — рождённый для того, чтобы повелевать
    4) устроенный, созданный (locus ita n. L); обречённый (самой природой) ( tolerare labores O); сделанный, сочинённый ( versūs male nati H)
    5) (с указанием единицы времени в acc.) в возрасте, от роду
    quadraginta sex annos n. Pl etc. 46- — и лет от роду; реже с gen.
    decem annorum n. Vr — десятилетний, в возрасте 10-и лет
    II nātus, ī m. [ nascor ]
    n. volucer O — крылатый сын (Венеры), т. е. Amor
    2) pl. дети (parentes et nati C, L etc.)
    nati natōrum V — дети детей, т. е. (далёкие) потомки
    III nātus, (ūs) (встреч. тк. abl. sg.) m. [ nascor ]
    natu — летами, годами, по летам, по возрасту

    Латинско-русский словарь > natus

  • 3 Celsus

    1.
    celsus, a, um, adj. [P. a., of obsolete 2. cello, found in antecello, excello, etc., to rise high, tower; root kar-, in karê, karênon, korus; cerebrum, crista, pro-ceres; calamus, culmus, columna, etc.], raised high, extending upward, high, lofty (syn.: altus, erectus, sublimis, elatus, procerus).
    I.
    Physically:

    (deus homines) humo excitatos, celsos et erectos constituit,

    Cic. N. D. 2, 56, 140:

    celsissimo Germano procerior (Judaeus),

    Col. 3, 8, 2:

    status (oratoris) et erectus et celsus,

    Cic. Or. 18, 59; cf. Liv. 30, 32, 11;

    and celsior ingressus,

    Plin. 11, 16, 16, § 51:

    in cornua cervus,

    Ov. M. 10, 538 (cf.:

    surgens in cornua cervus,

    Verg. A. 10, 725):

    capitolia,

    Verg. A. 8, 653:

    turres,

    Hor. C. 2, 10, 10; Ov. M. 3, 61:

    Acherontia,

    Hor. C. 3, 4, 14:

    Apenninus,

    id. Epod. 16, 29; cf.:

    vertex montis, Cic. poët. Div. 1, 7, 13: celsa Paphus atque Cythera,

    lofty, Verg. A. 10, 51:

    ne, si celsior (ibis), ignis adurat (opp. demissior),

    Ov. M. 8, 205.—
    II.
    Morally.
    A.
    In a good sense.
    1.
    High, lofty, elevated above that which is common, great (syn.:

    erectus, eminens, excellens, altus): celsus et erectus et ea, quae homini accidere possunt, omnia parva ducens,

    Cic. Tusc. 5, 14, 42:

    generosior celsiorque,

    Quint. 1, 3, 30:

    mente,

    Sil. 16, 188.—
    2.
    Elevated in rank or station, noble, eminent:

    celsissima sedes dignitatis atque honoris,

    Cic. Sull. 2, 5:

    eques,

    Stat. S. 1, 4, 42; cf. under adv. and Celeres.—
    B.
    In a bad sense, haughty, proud, high-spirited:

    haec jura suae civitatis ignorantem, erectum et celsum, etc.,

    Cic. de Or. 1, 40, 184:

    celsi et spe haud dubia feroces,

    Liv. 7, 16, 5:

    celsi Ramnes,

    Hor. A. P. 342; Sil. 16, 187.—Hence, adv.: celsē.
    I.
    (Acc. to I.) High; comp., Col. 4, 19, 2; Claud. ap. Eutr. 1, 387; Amm. 25, 4.—
    II.
    (Acc. to II.) Nobly:

    nati,

    Stat. S. 3, 3, 145 (others read: celso natorum honore).
    2.
    Celsus, i, m., a Roman cognomen; esp.,
    I.
    A. Cornelius Celsus, the greatest of the Roman writers on medicine.
    II.
    C. Albinovanus, a friend of Horace, Hor. Ep. 1, 3, 15; 1, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Celsus

  • 4 celsus

    1.
    celsus, a, um, adj. [P. a., of obsolete 2. cello, found in antecello, excello, etc., to rise high, tower; root kar-, in karê, karênon, korus; cerebrum, crista, pro-ceres; calamus, culmus, columna, etc.], raised high, extending upward, high, lofty (syn.: altus, erectus, sublimis, elatus, procerus).
    I.
    Physically:

    (deus homines) humo excitatos, celsos et erectos constituit,

    Cic. N. D. 2, 56, 140:

    celsissimo Germano procerior (Judaeus),

    Col. 3, 8, 2:

    status (oratoris) et erectus et celsus,

    Cic. Or. 18, 59; cf. Liv. 30, 32, 11;

    and celsior ingressus,

    Plin. 11, 16, 16, § 51:

    in cornua cervus,

    Ov. M. 10, 538 (cf.:

    surgens in cornua cervus,

    Verg. A. 10, 725):

    capitolia,

    Verg. A. 8, 653:

    turres,

    Hor. C. 2, 10, 10; Ov. M. 3, 61:

    Acherontia,

    Hor. C. 3, 4, 14:

    Apenninus,

    id. Epod. 16, 29; cf.:

    vertex montis, Cic. poët. Div. 1, 7, 13: celsa Paphus atque Cythera,

    lofty, Verg. A. 10, 51:

    ne, si celsior (ibis), ignis adurat (opp. demissior),

    Ov. M. 8, 205.—
    II.
    Morally.
    A.
    In a good sense.
    1.
    High, lofty, elevated above that which is common, great (syn.:

    erectus, eminens, excellens, altus): celsus et erectus et ea, quae homini accidere possunt, omnia parva ducens,

    Cic. Tusc. 5, 14, 42:

    generosior celsiorque,

    Quint. 1, 3, 30:

    mente,

    Sil. 16, 188.—
    2.
    Elevated in rank or station, noble, eminent:

    celsissima sedes dignitatis atque honoris,

    Cic. Sull. 2, 5:

    eques,

    Stat. S. 1, 4, 42; cf. under adv. and Celeres.—
    B.
    In a bad sense, haughty, proud, high-spirited:

    haec jura suae civitatis ignorantem, erectum et celsum, etc.,

    Cic. de Or. 1, 40, 184:

    celsi et spe haud dubia feroces,

    Liv. 7, 16, 5:

    celsi Ramnes,

    Hor. A. P. 342; Sil. 16, 187.—Hence, adv.: celsē.
    I.
    (Acc. to I.) High; comp., Col. 4, 19, 2; Claud. ap. Eutr. 1, 387; Amm. 25, 4.—
    II.
    (Acc. to II.) Nobly:

    nati,

    Stat. S. 3, 3, 145 (others read: celso natorum honore).
    2.
    Celsus, i, m., a Roman cognomen; esp.,
    I.
    A. Cornelius Celsus, the greatest of the Roman writers on medicine.
    II.
    C. Albinovanus, a friend of Horace, Hor. Ep. 1, 3, 15; 1, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > celsus

См. также в других словарях:

  • CELSE nati — apud Statium in Lacrimis Etrusci, l. 3. Sylv. 3. v. 145. Laevaque ignobile ferrum Exuit et celse natorum aequavit honore: Equites sunt, quorum honori Libertinus, de quo hic Poeta, aequabatur, cum, exutis annulis ferreis, aureos, a Principe sibi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Kind — 1. Ach, dass ich meine armen Kinder so geschlagen, klagte der Bauer, und sie waren des Pfaffen. – Eiselein, 375. 2. Alle Kinder werden mit Weinen geboren. Lat.: Clamabunt E et A quotquot nascuntur ab Eva. (Binder I, 193; II, 497; Seybold, 77.) 3 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • ITALICI — apud Spartian, in Hadr. Post hac Hispanias petit delectumque ioculariter, ut verba ipsa penit Marius Maximus, detrectantibus Italicis, cateris vebementissime, prudenter et caute consuluit: Itali sunt aut Italis orti, qui Hispanica oppida… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lieb — 1. All s lik lew, segt de Reper. – Hoefer, 869. Alles gleich lieb, sagt der Seiler. 2. Dem einen lieb, dem andern leid, so war es oft zu aller Zeit. 3. Der eine ist lieb, der ander leid, der dritt verliert kost vnd arbeit. – Henisch, 754, 19. 4.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • REINFELSA — arx Hassiae, sub proprio Principe, ex Familia Hasso Casselana. Nactus est eam Ernestus fil. Mauritii ex Iuliana Nassovia, qui in illa, cum Valeriano Magno Capucino; Petro item Haberkornio D. et Balthas. Mentzero D. Giessâ excitis, colloquiô,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INFANS — I. INFANS a non fando dictus est, teste Nonio: sicut Graec. νήπιος, a νὴ et ἔπω. Hic sive die sive noctu in lucem prodit, natalis dicitur dies, ut ex Varrone fuse explicat A. Gell. l. 3. c. 2. et quidem verae nativitatis terminus, nonus est… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»